CorporatieGids Magazine

NOVEMBER 2025 I 21 20 I CORPORATIEGIDS MAGAZINE Sander Heinsman is bestuursvoorzitter Portaal Column Stop met crisissen, begin met kiezen We leven in een land dat zijn eigen crisissen kweekt. Elk dossier dat te lang blijft liggen, krijgt vroeg of laat het stempel crisis. De stikstofcrisis, de woningcrisis, de zorgcrisis – het is alsof we pas in beweging komen als de sirenes loeien. Maar laten we eerlijk zijn: dit zijn geen natuurrampen. Dit zijn uitgestelde keuzes. Neem onze eigen tak van sport, de woningbouw. Terwijl de stikstofregels door uitstel van keuzes jarenlang de bouw tot stilstand brachten, dreigt nu een ander dossier vast te lopen – dat van de betaalbare woning. De rek is eruit bij de corporaties, de motor van de volkshuisvesting. Ze draaien verlies, niet omdat ze slecht worden bestuurd, maar omdat politiek en beleid hen klem hebben gezet. De huren mogen niet omhoog, de bouwkosten stijgen en de belasting op lenen (de ATAD-regeling) vreet hun verdienvermogen op. En het Rijk? Dat kijkt toe en preekt ambitie zonder budget. En het probleem ook hier weer? We kiezen geen echte richting. Zo creëren we een nieuw stikstofdossier – maar dan van beton en baksteen. En dat allemaal omdat we de woningbouw behandelen als een kostenpost in plaats van als wat het werkelijk is: een investering in een gezonde samenleving. Een goed huis is de basis voor alles. Wie goed woont, heeft minder stress, minder gezondheidsproblemen, minder kans om in de schulden of de zorg te belanden. Woningbouw is sociaal beleid. Toch lijken we dat collectieve geheugen kwijt. In de jaren tachtig begreep de politiek dat nog: toen stroomden miljarden rijkssteun naar de corporaties. Nu heffen we belastingen op hun leningen en noemen we het ‘marktwerking’. Een onhoudbaar stelsel, dat mogelijk al veel sneller dan gedacht vastloopt. Het wrange is: corporaties werken revolverend. Elke geïnvesteerde euro, komt via huurinkomsten terug en kan opnieuw worden ingezet. Dat is duurzaam, betrouwbaar en bewezen effectief. Maar in het Den Haag van de afgelopen jaren, lijkt men liever brandjes te blussen dan funderingen te storten. En vooral weer: de keuze voor een robuuste volkshuisvesting voor zich uit te schuiven. En dus zitten we tegenwoordig midden in een al jaren durende wooncrisis. Waarbij het woord ‘crisis’ vooral is verworden tot een dekmantel voor politieke besluiteloosheid. Alsof problemen ons overkomen, in plaats van dat we ze veroorzaken. Wat we nodig hebben, is lef. Geen crisisoverleggen, maar keuzes. Geef corporaties weer lucht, herstel het financiële fundament van de volkshuisvesting en erken wonen als publieke waarde. De echte crisis is niet dat we problemen hebben. De echte crisis is dat we ze zien aankomen – en niets doen.